JOURNAL OF SURGICAL ARTS / Cerrahi Sanatlar Dergisi

Potential independent risk factors associated with vitamin D deficiency in the post liver transplant patients

Atay Arif — 2023-01-23

Background: Deficiency of native vitamin D [cholecalciferol, 25(OH)D3] is a common in patients with end stage liver failure.

Aim: Our study aimed to determine the risk factors and their frequency associated with 25(OH)D3 deficiency after liver transplantation.

Method: This study includes the patients with liver transplantation and carried out at the tertiary care center. Serum 25(OH)D3 levels were measured in those patients.

Results: A total of 148 patients were entered the study. Chronic viral hepatitis was the most common reason for transplantation (66.2%). Post-operative follow-up period was shorter than 1 year in eighty-two patients (55.4 %). Post-transplant 25(OH)D3 levels were below 20 ng/mL in 93 (62.8 %) patients Post-transplant 25(OH)D3 deficiency was greater in patients with follow-up periods shorter than 1 year (p = <0.001), in those receiving immunosupression with mycophenolate mofetil, tacrolimus, steroids and in those with low hematocrit rate and, albumin levels. On multivariate analysis, post-transplant follow-up period shorter than 1 year (OR: 6.18, 95% CI: 2.681-14.255, p<0.001) and steroid use in chronic immunosuppression (OR: 9.47, 95% CI: 1.165-77.009, p=0.035) were detected asindependent accompanying factors with 25(OH)D3 deficiency.

Conclusions: The The risk of 25(OH)D3 deficiency in p atients receiving immunosuppressive treatment with steroids to prevent rejection or those in the first post-transplant year was high. Therefore, serum 25(OH)D3 levels of the patients after liver transplantation should be monitored regularly.

ÖZET

Amaç: Doğal D vitamini [kolekalsiferol, 25(OH)D3] eksikliği, son dönem karaciğer yetmezliği olan hastalarda yaygın bir durumdur. Çalışmamızda karaciğer nakli sonrası 25(OH)D3 eksikliği ile ilişkili risk faktörlerini ve sıklığını belirlemeyi amaçladık.

Yöntem: Bu çalışma üçüncü basamak merkezde yürütülen ve karaciğer nakli olan hastaları içermektedir. Bu hastalarda serum 25(OH)D3 düzeyleri ölçüldü.

Bulgular: Çalışmaya toplam 148 hasta dahil edildi. Kronik viral hepatit en sık transplantasyon nedeniydi (%66.2). Ameliyat sonrası takip süresi seksen iki hastada (%55.4) 1 yıldan kısaydı. Nakil sonrası 25(OH)D3 düzeyleri 93 (%62,8) hastada 20 ng/mL'nin altındaydı. , mikofenolat mofetil, takrolimus, steroidler ile immünsüpresyon uygulananlarda ve hematokrit oranı ve albümin düzeyi düşük olanlarda. Çok değişkenli analizde nakil sonrası takip süresinin 1 yıldan kısa olması (OR: 6.18, %95 GA: 2.681-14.255, p<0.001) ve kronik immünsupresyonda steroid kullanımı (OR: 9.47, %95 GA:1.165-77.009) , p=0,035) 25(OH)D3 eksikliğine eşlik eden bağımsız faktörler olarak saptandı.

Sonuçlar: Reddi önlemek için steroidlerle immünsüpresif tedavi alan hastalarda veya nakil sonrası ilk yılda olan hastalarda 25(OH)D3 eksikliği riski yüksekti. Bu nedenle karaciğer nakli sonrası hastaların serum 25(OH)D3 düzeyleri düzenli olarak izlenmelidir.

Outcome following splenectomy in young thalassemic patients aged five to eighteen years. A single centre observational study.

Paul Dibyashree — 2023-01-23

Excessive destruction of abnormal red blood cells and resultant extra-medullary haematopoiesis in beta thalassemia major leads to splenomegaly, hypersplenism and increased requirement of blood transfusion, which often necessitate splenectomy.

To evaluate the outcome of splenectomy among patients with beta thalassemia major

A retrospective cross-sectional study was conducted on 26 beta thalassemia major patients, in the age group of 5 to18 years, who underwent elective splenectomy in a tertiary hospital between April, 2016 and May, 2018. Their pre-operative, peri-operative and post-operative follow up data were collected from a prospectively maintained database and analysed.

Out of 26 patients, 8 (30.8%) were female and 18 (69.2%) male. Mean age of our study population was 9.3 years. Mean haemoglobin at the time of admission was 5.76 +/- 0.49 g/dl and mean pre-operative blood transfusion requirement was 31.77 +/- 9.34 units/yr. Median length of post-operative hospital stay was 6 days. Immediate post-operative complications included haemorrhage in 1 (3.8%) patient, sepsis in 1 (3.8%), pulmonary complication in 1 (3.8%), wound infection in 2 (7.7%) and death of 2 (7.7%) patients. 19 (73.1%) patients did not encounter any post-operative complication. The mean blood transfusion requirement after splenectomy, as assessed in median follow-up over 26 months, was 13.00+/-7.15 units/yr.

In conclusion, for patients with beta thalassemia major being managed in resource limited set-up, splenectomy can be considered as an effective procedure for reducing the blood transfusion requirement and hence, prevent its associated adverse effects.

ÖZET

Anormal kırmızı kan hücrelerinin aşırı yıkımı ve bunun sonucunda beta talasemi majörde ekstra-medüller hematopoez, splenomegaliye, hipersplenizme ve sıklıkla splenektomi gerektiren kan transfüzyonu gereksiniminin artmasına neden olur.

Amacımız beta talasemi majörlü çocuk hastalarda splenektomi sonuçlarını değerlendirmektir.

Üçüncü basamak bir hastanede Nisan 2016 ve Mayıs 2018 tarihleri arasında elektif splenektomi uygulanan 5-18 yaş grubundaki 26 beta talasemi majör hastası üzerinde retrospektif kesitsel bir çalışma yapılmıştır. Ameliyat sonrası takip verileri ileriye dönük olarak tutulan bir veri tabanından toplandı ve analiz edildi.

26 hastanın 8'i (%30,8) kadın, 18'i (%69,2) erkekti. Çalışma grubumuzun ortalama yaşı 9,3 idi. Başvuru anındaki ortalama hemoglobin 5,76 +/- 0,49 g/dl ve ameliyat öncesi ortalama kan transfüzyon ihtiyacı 31,77 +/- 9,34 ünite/yıl idi. Ameliyat sonrası hastanede kalış süresi ortalama 6 gündü. Postoperatif ani komplikasyonlar 1 (%3,8) hastada kanama, 1 (%3,8) hastada sepsis, 1 (%3,8) hastada pulmoner komplikasyon, 2 (%7,7) hastada yara enfeksiyonu ve 2 (%7,7) hastada ölüm şeklindeydi. 19 (%73,1) hastada postoperatif herhangi bir komplikasyonla karşılaşmadı. 26 aylık medyan takipte, splenektomi sonrası ortalama kan transfüzyonu gereksinimi 13.00+/-7.15 ünite/yıl idi.

Sonuç olarak, sınırlı kaynaklarla tedavi edilen beta talasemi majör hastalarında splenektomi, kan transfüzyonu gereksinimini azaltmak ve dolayısıyla ilişkili olumsuz etkileri önlemek için etkili bir prosedür olarak kabul edilebilir.

Clinical features and surgical treatment of intrabronchial rupture of pulmonary hydatid cyst

Hıdır Esme — 2023-01-23

Morbidity and mortality in intrabronchial ruptured hydatid cysts are much higher than in intact cysts. Our aim in this study is to present the clinical and radiological features, surgical treatment and postoperative results of the patients we operated on for intrabronchial ruptured hydatid cysts.

Between January 2010 and December 2020, 39 operations were performed in 37 patients for intrabronchial pulmonary hydatid cyst rupture in our clinic. The patient’s age, gender, symptoms, number, size, side and location of the hydatid cyst, preoperative radiological evaluation, surgical method, postoperative complications, chest tube length of stay, hospitalization period, and follow-up periods of the patients were noted by examining the patient files.

Of the patients, 23 (62.1%) were male, 14 (37.8%) were female, and the mean age was 32.6 (18-62). While resection was performed in 5 of our patients, the parenchymal-preserving cystotomy and capitonage method was preferred in all remaining cysts. Postoperative prolonged air leakage was observed in 3 patients, atelectasis in 2 patients, and wound infection in 1 patient. No mortality was observed in any of the patients perioperatively and postoperatively. No recurrence was detected in any patient during the follow-up period.

Intrabronchial ruptured hydatid cysts have a high risk of preoperative and postoperative complications. Antihelminthic therapy should be given to patients who cannot undergo hydatid cyst surgery due to the risk of perforation and should be given postoperatively to prevent recurrence in intrabronchial ruptured hydatid cysts.

ÖZET

İntrabronşiyal rüptüre hidatik kistlerde morbidite ve mortalite intakt kistlere göre çok daha fazladır. Bu çalışmada amacımız, intrabronşiyal rüptüre hidatik kist nedeniyle opere ettiğimiz hastaların klinik ve radyolojik özelliklerini, cerrahi tedavi ve postoperatif sonuçlarını sunmaktır.

Ocak 2010 ile Aralık 2020 arasında, kliniğimizde 37 hastada intrabronşiyal pulmoner hidatik kist rüptürü nedeniyle 39 operasyon gerçekleştirildi. Hastaların yaş, cinsiyet, semptom, hidatik kistin sayısı, büyüklüğü, tarafı ve yeri, preoperatif radyolojik değerlendirilmesi, uygulanan cerrahi yöntem, postoperatif komplikasyonlar, göğüs tüpü kalış süresi, hastane yatış süresi ve hastaların takip süreleri hasta dosyaları incelenerek not edildi.

Hastaların 23’ü (%62,1) erkek, 14’ü (%37,8) bayan ve yaş ortalaması 32,6 (18-62) idi. Hastalarımızın 5’inde rezeksiyon uygulanır iken geriye kalan tüm kistlerde parankim koruyucu kistotomi ve kapitonaj yöntemi tercih edildi. Postoperatif uzamış hava kaçağı 3 hastada görülürken, 2 hastade atelektazi ve 1 hastada yara yeri enfeksiyonu gelişti. Peroperatif ve postoperatif hiçbir hastada mortalite görülmedi. Takip süresince hiçbir hastada nüks saptanmadı.

İntrabronşial rüptüre hidatik kistler yüksek preoperatif ve postoperatif komplikasyon riskine sahiptir. Antihelmintik tedavi perforasyon riski nedeniyle hidatik kist cerrahisi mümkün olmayan hastalarda verilmeli ve intrabronşiyal rüptüre hidatik kistlerde nüksü önlemek amaçlı postoperatif olarak verilmelidir.

How important is the surgeon's experience in the success of orchiopexy? 15 years’ experience of a tertiary center

Cemil Kutsal — 2023-01-23

Objective: Cryptorchidism is one of the most common congenital anomalies in pediatric urology. Orchiopexy operation is performed to prevent testicular damage caused by cryptorchidism. However, orchiopexy is an operation that requires experience. Although re-orchiopexies are technically demanding procedures, often a secondary intervention may be required. Therefore, we examined the causes and outcomes of orchiopexy cases who had secondary intervention in our institute under a single investigator.

Method: Orchiopexy surgeries, performed by pediatric urologists in a tertiary hospital, between 2005 and 2020 were retrospectively reviewed. The cases which were required a secondary orchiopexy are included in the study. Perioperative findings, time of the primary surgery, and success rates were evaluated.

Results: Secondary orchiopexy was applied to 88 cases. Primary surgery was performed in 66 (75%) of these patients in the tertiary hospital by pediatric urologists, and in the remaining 22 (25%) patients in a state hospital by general urologists. It was observed that hernia repair was performed at significantly higher rates in patients whose first operation was performed by a pediatric urologist (79% vs. 32%, p<0.001).

Conclusion: According to the results of our study, inadequate hernia repair may be associated with the need for secondary orchiopexy. Also, we can say that pediatric urologists are more experienced in undescended testis and therefore the results of the first surgery are more satisfactory.

ÖZET

Amaç: Kriptorşidizm, pediatrik ürolojide en sık görülen konjenital anomalilerden biridir. Orşiopeksi operasyonu, kriptorşidizm nedeniyle oluşan testis hasarını önlemek için yapılır. Ancak orşiopeksi tecrübe gerektiren bir operasyondur. Tekrarlayan orşiopeksiler teknik olarak zorlu prosedürler olsa da, sıklıkla ikincil bir müdahale gerekebilir. Bu nedenle kliniğimizde ikincil girişim uygulanan orşiopeksi olgularının nedenlerini ve sonuçlarını tek araştırmacı altında inceledik.

Yöntem: Üçüncü basamak bir hastanede çocuk ürologları tarafından 2005-2020 yılları arasında yapılan orşiopeksi ameliyatları retrospektif olarak incelendi. Sekonder orşiopeksi gerektiren olgular çalışmaya dahil edildi. Perioperatif bulgular, primer cerrahinin zamanı ve başarı oranları değerlendirildi.

Bulgular: 88 olguya sekonder orşiopeksi uygulandı. Bu hastaların 66'sına (%75) üçüncü basamak bir hastanede çocuk ürologları tarafından, geri kalan 22 hastaya (%25) ise bir devlet hastanesinde genel ürologlar tarafından primer cerrahi uygulandı. İlk ameliyatı çocuk üroloji uzmanı tarafından yapılan hastalarda anlamlı olarak daha yüksek oranda fıtık onarımı yapıldığı görüldü (%79'a karşı %32, p<0.001).

Sonuç: Çalışmamızın sonuçlarına göre yetersiz fıtık onarımı sekonder orşiopeksi ihtiyacı ile ilişkili olabilir. Ayrıca çocuk ürologlarının inmemiş testis konusunda daha deneyimli olduğunu ve bu nedenle ilk ameliyatın sonuçlarının daha yüz güldürücü olduğunu söyleyebiliriz.

Leukocytoclastic vasculitis after Covid-19 pneumonia

Gizem Uçar — 2023-01-23

The SARS-Cov-2 virus from the betacoronavirus family, which emerged in the Wuhan region of China in December 2019, spread to the world in a short time, causing the Covid-19 pandemic. In addition to serious respiratory symptoms, Covid-19 progresses with different symptoms in many systems. Covid-19-related dermatological manifestations are being reported with increasing frequency, either in the early phase of the disease or in late-onset.

This case report, it is aimed to share our experience in our 68-year-old male patient who had late-onset vasculitic eruptions during the recovery process and was later accepted as excites, while he was being followed up in the intensive care unit due to severe Covid-19 pneumonia-ARDS.

ÖZET

Aralık 2019’da Çin’in Wuhan bölgesinde ortaya çıkan betakoronavirüs ailesinden SARS-Cov-2 virüsü, kısa sürede dünyaya yayılarak Covid-19 pandemisine yol açmıştır. Covid-19, ciddi respiratuvar semptomlarının yanında birçok sistemde değişik belirtilerle seyretmektedir. Covid-19 ilişkili dermatolojik belirtiler, hastalığın erken evresinde veya geç başlangıçlı olarak giderek artan sıklıkta rapor edilmektedir.

Bu olgu sunumunda ağır Covid -19 pnömonisi-ARDS nedeniyle yoğun bakım izlemi yapılırken iyileşme sürecinde geç başlangıçlı vaskülitik döküntüleri olan ve sonrasında excitus kabul edilen 68 yaş erkek hastamızdaki deneyimimizin paylaşılması amaçlanmıştır.